Nora
Blijf op de hoogte en volg Vivian
07 April 2020 | Verenigde Staten, Memphis
Hallo allemaal,
Zoals jullie kunnen zien was mijn laatste verslag in Mei 2018. Met al deze rare omstandigheden rondom COVID-19 oftewel het Corona virus, dacht ik, ik zal maar weer eens een update schrijven.
Er is heel wat gebeurd tussen het laatste verslag en nu. Ondertussen ben ik nu mama van Nora. Zij is op 20 September 2019 geboren. Ik had gelukkig 3 maanden zwangerschapsverlof (de meeste vrouwen krijgen hier maar 6 weken) en ik zou in Januari dan weer aan het werk gaan. Alleen helaas lukte dat niet zo erg, en zit ik nu in een soort van ziektewet en zorg ik nu full-time for Nora. We deden van alles samen, alleen die activiteiten staan nu weer een tijdje stil aangezien we moeten meedoen aan 'Safe At Home' zodat we niet ziek worden. We mogen alleen nog het huis uit voor echt essentiële dingen.
Even terug naar het begin van het verhaal van Nora. In Januari 2019 kwamen we er achter dat we zwanger waren. Dat was een leuke verassing. De zwangerschap ging over het algemeen goed, alleen moesten ze wel m'n bloeddruk goed in de gaten houden want die zat net op de grens en ik liep risico voor zwangerschapsvergiftiging (pre-eclampsia heet dat hier). Ook tegen het einde werd het mentaal erg zwaar, en had ik wel een paar paniek aanvalletjes vanwege de druk die er op stond met alles wat er zou gaan komen.
We hadden voor onze bevalling een doula ingehuurd, dat is een coach die er bij je bevalling bij is en jou dan helpt met posities, positieve woorden etc...
Daar waren we wel heel blij mee. Mijn bevalling moest opgewekt worden na 38 weken en 2 dagen, aangezien het risico van de zwangerschapsvergiftiging toch echt wel te groot werd. Het was een 3 dagen lang proces. Er zijn meerdere manier waarmee een zwangerschap kan worden opgewekt (induced), en bij mij probeerden ze de meest natuurlijke methoden eerst. De eerste methode werkte niet, de tweede methode duurde gewoon erg lang, en met de 3e methode (die het meest gebruikt werd) kwam het dan eindelijk op gang. Ze hebben Pitocin gebruikt, dat is een middel die de weeën dan opwekt. Toen ze dat eenmaal aangezet hadden ging het allemaal ietsje sneller. M'n vliezen waren 2 keer gebroken (dat kan, je hebt namelijk 2 lagen). M'n doula zei dat ik ongeveer 8 uur in 'active labor' was, waarin de weeën dus echt het sterkste waren. Ik heb een spuitje morfine gehad tegen de pijn, maar verder heb ik alles allemaal op de natuurlijke manier gedaan. De meeste vrouwen hier kiezen ervoor om een ruggenprik tegen de pijn, dus ik ben best wel trots dat ik het daar zonder mee gedaan heb.
Nora Catharina Danis werd op 20 September 2019 om 8.23 's ochtends geboren. Toen het persen begon was Travis net even beneden wat koffie halen, dus het was goed dat de doula hem meteen kon inlichten zodat hij niks miste van de laatste loodjes en de bevalling. Het was erg bijzonder om m'n kind voor het eerst te zien. Onze doula heeft ook onze reacties gefotografeerd en gefilmd, dus dat is echt iets wat we voor altijd zullen waarderen. Travis was ook een trotse vader. Hij wist eerst niet wat hij er van zou gaan vinden, maar hij zegt nu vaak tegen mij dat hij het echt leuk vind om vader te zijn. We waren na de bevalling nog 48 uur (2 dagen) in het ziekenhuis, zodat we zeker wisten dat alles allemaal goed was. Daarna lekker naar huis, en het was heerlijk om eindelijk met dat lieve moppie Nora thuis te zijn. M'n vader kwam na een week al bezoeken. Het was gezellig maar ook goed dat hij er was, want ongeveer 2 weken na de bevallen moest ik weer worden opgenomen in het ziekenhuis voor zwangerschapsvergiftiging (pre-eclampsia). En ja, dat kan je dus ook na bevalling krijgen. Ik zat 24 uur aan magnesium, en daarna moesten ze me nog 24 uur observeren. M'n vader hielp Travis met de baby tijdens dit proces.
Toen ik eindelijk weer thuis was, had ik toch wel moeite om een goede draai te vinden. Ik werd, 3 weken na de bevalling, toch weer opgenomen in het ziekenhuis. Ik ga hier verder niet te veel over detail op in, maar die opname kwam met name omdat me een verkeerd medicijn was voorgeschreven. M'n moeder en m'n opa en oma zouden ongeveer 4 weken na de bevalling op bezoek komen. Helaas lag ik bij deze tweede opnamen 3 weken in het ziekenhuis, en heb ik dus m'n opa en oma alleen maar in het ziekenhuis kunnen zien toen ze op bezoek mochten komen (dat mocht helaas maar 2 keer per week, en er mochten maar 2 mensen tegelijk bij mij). M'n moeder bleef langer gelukkig, en die is in totaal 6 weken bij ons geweest en heeft enorm geholpen met Nora. Dit was een moeilijke tijd voor ons allemaal. Ik heb 3 weken Nora niet mogen zien, en daarom was mijn herstel langzaam. Uiteindelijk mocht ik weer naar huis. Ik moest nog wel naar vele doktoren zodat alles thuis ook gewoon weer normaal kon zijn.
M'n moeder hielp nog toen ik net terug kwam uit het ziekenhuis, en toen ze weer naar huis ging stonden Travis en ik er weer allen voor, maar Nora was toen ongeveer 3 maanden oud, dus kregen we al iets meer slaap, en wisten we onze draai alweer wat makkelijker te vinden.
Ik kan nu zeggen dat alles enorm goed gaat. Ik voel me bijna 100% weer mezelf, heb geen last meer van de medische moeilijkheden die ik gehad heb (alleen slik ik nog wel wat medicijnen die alles onder controle houden) en met Nora gaat alles prima. Ze is nu alweer 6,5 maand oud. Ze kan bijna kruipen en bijna zelf zitten (nog net niet), en ze houd van vast voedsel, vooral appels en sinaasappels. Zoals ik al eerder zei in dit verslag, ben ik nu voltijd mama en besteed ik al mijn aandacht aan Nora. Op dit moment (nu ik dit verslag zit te schrijven) ligt ze mooi te slapen. Nora is heel actief. Ze vind haar bouncer (spring ding) helemaal geweldig en ze gebruikt haar stem (en lach) veel! Ik ben dankbaar voor de Fit4Mom community, dit is een groep waarin moeders samen sporten. Op dit moment word dit online gedaan, maar zodra het weer kan doen we dat gewoon lekker weer buiten. Er zijn ook allerlei mama - baby groepen waar we naartoe gingen, en die worden nu ook virtueel (via Zoom) gehouden. Ook vind Nora buiten wandelen erg leuk, dat doen we nu ook iedere dag als het weer dat toelaat (de laatste 2 weken is het super mooi weer dus gaan we lekker naar buiten).
Als ik moeder zijn (motherhood) moet omschrijven in een paar woorden zou ik zeggen: genieten, uitdagend en veeleisend, maar dan wel allemaal in de positieve zin.
Nou - ik kijk weer uit naar jullie reacties.
Wij willen gauw naar Nederland komen, alleen nu met dat virus is het even onbekend wanneer (wellicht/hopelijk deze zomer nog).
Hopelijk gaat alles daar goed, blijven jullie veilig met dit COVID-19 wat rondgaat, en ik spreek jullie in iedere geval snel weer!
Liefs,
Vivian
Zoals jullie kunnen zien was mijn laatste verslag in Mei 2018. Met al deze rare omstandigheden rondom COVID-19 oftewel het Corona virus, dacht ik, ik zal maar weer eens een update schrijven.
Er is heel wat gebeurd tussen het laatste verslag en nu. Ondertussen ben ik nu mama van Nora. Zij is op 20 September 2019 geboren. Ik had gelukkig 3 maanden zwangerschapsverlof (de meeste vrouwen krijgen hier maar 6 weken) en ik zou in Januari dan weer aan het werk gaan. Alleen helaas lukte dat niet zo erg, en zit ik nu in een soort van ziektewet en zorg ik nu full-time for Nora. We deden van alles samen, alleen die activiteiten staan nu weer een tijdje stil aangezien we moeten meedoen aan 'Safe At Home' zodat we niet ziek worden. We mogen alleen nog het huis uit voor echt essentiële dingen.
Even terug naar het begin van het verhaal van Nora. In Januari 2019 kwamen we er achter dat we zwanger waren. Dat was een leuke verassing. De zwangerschap ging over het algemeen goed, alleen moesten ze wel m'n bloeddruk goed in de gaten houden want die zat net op de grens en ik liep risico voor zwangerschapsvergiftiging (pre-eclampsia heet dat hier). Ook tegen het einde werd het mentaal erg zwaar, en had ik wel een paar paniek aanvalletjes vanwege de druk die er op stond met alles wat er zou gaan komen.
We hadden voor onze bevalling een doula ingehuurd, dat is een coach die er bij je bevalling bij is en jou dan helpt met posities, positieve woorden etc...
Daar waren we wel heel blij mee. Mijn bevalling moest opgewekt worden na 38 weken en 2 dagen, aangezien het risico van de zwangerschapsvergiftiging toch echt wel te groot werd. Het was een 3 dagen lang proces. Er zijn meerdere manier waarmee een zwangerschap kan worden opgewekt (induced), en bij mij probeerden ze de meest natuurlijke methoden eerst. De eerste methode werkte niet, de tweede methode duurde gewoon erg lang, en met de 3e methode (die het meest gebruikt werd) kwam het dan eindelijk op gang. Ze hebben Pitocin gebruikt, dat is een middel die de weeën dan opwekt. Toen ze dat eenmaal aangezet hadden ging het allemaal ietsje sneller. M'n vliezen waren 2 keer gebroken (dat kan, je hebt namelijk 2 lagen). M'n doula zei dat ik ongeveer 8 uur in 'active labor' was, waarin de weeën dus echt het sterkste waren. Ik heb een spuitje morfine gehad tegen de pijn, maar verder heb ik alles allemaal op de natuurlijke manier gedaan. De meeste vrouwen hier kiezen ervoor om een ruggenprik tegen de pijn, dus ik ben best wel trots dat ik het daar zonder mee gedaan heb.
Nora Catharina Danis werd op 20 September 2019 om 8.23 's ochtends geboren. Toen het persen begon was Travis net even beneden wat koffie halen, dus het was goed dat de doula hem meteen kon inlichten zodat hij niks miste van de laatste loodjes en de bevalling. Het was erg bijzonder om m'n kind voor het eerst te zien. Onze doula heeft ook onze reacties gefotografeerd en gefilmd, dus dat is echt iets wat we voor altijd zullen waarderen. Travis was ook een trotse vader. Hij wist eerst niet wat hij er van zou gaan vinden, maar hij zegt nu vaak tegen mij dat hij het echt leuk vind om vader te zijn. We waren na de bevalling nog 48 uur (2 dagen) in het ziekenhuis, zodat we zeker wisten dat alles allemaal goed was. Daarna lekker naar huis, en het was heerlijk om eindelijk met dat lieve moppie Nora thuis te zijn. M'n vader kwam na een week al bezoeken. Het was gezellig maar ook goed dat hij er was, want ongeveer 2 weken na de bevallen moest ik weer worden opgenomen in het ziekenhuis voor zwangerschapsvergiftiging (pre-eclampsia). En ja, dat kan je dus ook na bevalling krijgen. Ik zat 24 uur aan magnesium, en daarna moesten ze me nog 24 uur observeren. M'n vader hielp Travis met de baby tijdens dit proces.
Toen ik eindelijk weer thuis was, had ik toch wel moeite om een goede draai te vinden. Ik werd, 3 weken na de bevalling, toch weer opgenomen in het ziekenhuis. Ik ga hier verder niet te veel over detail op in, maar die opname kwam met name omdat me een verkeerd medicijn was voorgeschreven. M'n moeder en m'n opa en oma zouden ongeveer 4 weken na de bevalling op bezoek komen. Helaas lag ik bij deze tweede opnamen 3 weken in het ziekenhuis, en heb ik dus m'n opa en oma alleen maar in het ziekenhuis kunnen zien toen ze op bezoek mochten komen (dat mocht helaas maar 2 keer per week, en er mochten maar 2 mensen tegelijk bij mij). M'n moeder bleef langer gelukkig, en die is in totaal 6 weken bij ons geweest en heeft enorm geholpen met Nora. Dit was een moeilijke tijd voor ons allemaal. Ik heb 3 weken Nora niet mogen zien, en daarom was mijn herstel langzaam. Uiteindelijk mocht ik weer naar huis. Ik moest nog wel naar vele doktoren zodat alles thuis ook gewoon weer normaal kon zijn.
M'n moeder hielp nog toen ik net terug kwam uit het ziekenhuis, en toen ze weer naar huis ging stonden Travis en ik er weer allen voor, maar Nora was toen ongeveer 3 maanden oud, dus kregen we al iets meer slaap, en wisten we onze draai alweer wat makkelijker te vinden.
Ik kan nu zeggen dat alles enorm goed gaat. Ik voel me bijna 100% weer mezelf, heb geen last meer van de medische moeilijkheden die ik gehad heb (alleen slik ik nog wel wat medicijnen die alles onder controle houden) en met Nora gaat alles prima. Ze is nu alweer 6,5 maand oud. Ze kan bijna kruipen en bijna zelf zitten (nog net niet), en ze houd van vast voedsel, vooral appels en sinaasappels. Zoals ik al eerder zei in dit verslag, ben ik nu voltijd mama en besteed ik al mijn aandacht aan Nora. Op dit moment (nu ik dit verslag zit te schrijven) ligt ze mooi te slapen. Nora is heel actief. Ze vind haar bouncer (spring ding) helemaal geweldig en ze gebruikt haar stem (en lach) veel! Ik ben dankbaar voor de Fit4Mom community, dit is een groep waarin moeders samen sporten. Op dit moment word dit online gedaan, maar zodra het weer kan doen we dat gewoon lekker weer buiten. Er zijn ook allerlei mama - baby groepen waar we naartoe gingen, en die worden nu ook virtueel (via Zoom) gehouden. Ook vind Nora buiten wandelen erg leuk, dat doen we nu ook iedere dag als het weer dat toelaat (de laatste 2 weken is het super mooi weer dus gaan we lekker naar buiten).
Als ik moeder zijn (motherhood) moet omschrijven in een paar woorden zou ik zeggen: genieten, uitdagend en veeleisend, maar dan wel allemaal in de positieve zin.
Nou - ik kijk weer uit naar jullie reacties.
Wij willen gauw naar Nederland komen, alleen nu met dat virus is het even onbekend wanneer (wellicht/hopelijk deze zomer nog).
Hopelijk gaat alles daar goed, blijven jullie veilig met dit COVID-19 wat rondgaat, en ik spreek jullie in iedere geval snel weer!
Liefs,
Vivian
-
07 April 2020 - 07:52
John:
Leuk om dit weer te lezen Vivian ondanks dat ik je veel op facetime spreek en al 2x bij je ben geweest. D ,e tweede x (1 maart)dat ik bij je was hebben we veel gepraat en veel geknuffeld (vooral met Nora) ;-)
je doe het hartstikke goed als mamma en keek ook trots naar je hoe je met Nora bezig was.
Je schrijf zo mooi dat het een uitdaging is. Ik weet nog zo goed dat mijn moeder tegen mij zei dat ik vader werd "de trukkendoos moet af et toe open" Greniet met volle teugen van dat kleine lieve meissie voor je het weet zijn ze groot, en ik praat uit ervaring.
XXXX Pap -
07 April 2020 - 10:12
Karel:
Lieve Vivian,
Fijn dat je je ervaringen als jonge moeder met ons deelt en te lezen dat, na een hectische tijd voor, tijdens en na de bevalling, het goed met je gaat.
Geweldig dat Nora het zo goed doet. Ze lijkt ons het zonnetje in huis want als we een foto op fb zien heeft ze altijd een gulle lach !
We hopen van harte dat de trend van herstel doorzet !
Sterkte in deze tijd van de Covid-19 problemen die toch een zware wissel trekken op de mogelijkheden van sociaal contact. Hartelijke groeten ook voor Travis. Karel (en Annemieke)
-
07 April 2020 - 10:49
Sjaak En Jans:
Wat een geweldig nieuws. Een dochter. Gefeliciteerd. Nu je weer bent opgeknapt lekker genieten van jullie dochter. Leuk dat we je toen nog even zagen in de winkel .
Fijne paasdagen -
07 April 2020 - 13:11
Toos:
Hoi viv,
Wat leuk om alles weer te lezen.De tijd gaat snel alweer een haf jaar.
Geniet er maar lekker fijn, wat is ze toch altijd blij. ,met haar mooie kijkers.Het is echt een moppie.
Fijn dat bij jullie alles goed gaat.
Voor alle drie een lekkere knuffel.Van onsT.T.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
