C-USA conference, Spring Break en Geblesseerd

Hi everyone!

Hoe gaat het met jullie? Met mij niet al te goed, want heb net gehoord dat ik een stressfractuur heb in m'n been. Zoals ik al eerder schreef, heb ik de laatste tijd erg veel pijn in m'n kuit gehad en we dachten dat het gewoon een verrekking was dus ik heb veel oefeningen gedaan maar het ging niet echt beter.... Dus had ik vandaag een afspraak bij de dokter (na er ongeveer 2 maanden mee gelopen te hebben).. Eerst een röntgenfoto gemaakt en toen vertelde de dokter dat ik een stressfractuur heb, wat betekent dat het been overbelast is en er dus een klein breukje inzit. Bij mij zag je wel al dat er een teken was van herstel, maar ik kan nu voor ongeveer 4 weken alleen maar bovenlichaam trainen want moet m'n been compleet ontlasten. Coach was erg verast en verwachtte het niet want hij zegt dat het normaal dus voorkomt als je heel zwaar traint en het veel gebruikt, wat we de afgelopen tijd toch niet echt gedaan hebben. Maar goed, het is niet anders. Nu is het dus tijd voor herstel... Toen het ook beter ging de afgelopen tijd ging ik weer trainen, en de pijn werd alleen maar erger en dat maakt het er natuurlijk niet beter op. Ondanks de pijn en deze blessure heb ik wel een hele goede prestatie neer kunnen zetten op de C-USA conference wedstrijd, de belangrijkste wedstrijd van het indoorseizoen. Ik had 16.14m met gewichtwerpen en 14.15m met kogelstoten. Het niveau van competitie was erg hoog, en het was daarom een superleuke wedstrijd. Het leuke van zo'n team is ook echt de support die je krijgt van iedereen in het team, dat heb je niet echt in Nederland. Iedereen moedigt je aan als je met je onderdeel bezig bent. Het waren dus de beste prestaties die ik ooit in m'n leven gehad heb.. Maar wel met pijn. Hiermee voer ik nu de nationale ranglijsten aan en sta ik ook in de allertijdenlijst met m'n prestatie van kogel. Dus dat is supergoed, maar kun je nagaan wat ik nog kan doen als ik niet geblesseerd ben en verga van de pijn?! Kan niet wachten tot ik weer beter ben. Dan gaan we eens even laten zien wat ik kan!!!

Het is nu voorjaarsvakantie (Spring Break) en dat betekent rust en leuke dingen doen. Ik ben net gisterochtend teruggekomen van m'n trip naar Chicago. Het was superleuk en interessant. We gingen erheen om vrijwilligers werk te doen met de arme mensen.
We begonnen afgelopen zondag om half 9 's ochtends in het huis van the Catholic Center. Daarna vertrokken we met 2 auto's naar downtown Memphis want daar stapten we op de Megabus naar Chicago. Het was ongeveer 10 uur met de bus, een lange reis dus. Maar het viel erg mee. We konden op internet in de bus, en we hadden films die draaiden. We maakten 2 stops en toen kwamen we rond 8 uur 's avonds aan in Chicago. Daar werden we opgevangen door Mindy van de David Brother Darst Center, waar zouden verblijven voor de aankomende dagen. we gingen met de trein naar de bestemming maar we moesten vooral ook veel lopen met onze zware bagage. Onderweg gegeten bij Punky's. Ik had pasta en de rest at pizza. Toen we eenmaal aangekwamen waren in het huis, hadden we een meeting over wat we gingen doen de komende dagen en liet ze ons het huis zien. Ik was erg enthousiast over de volgende dag, en kon niet wachten. We lagen wel laat in bed, pas rond 12 uur gingen we slapen.
Maandag morgen m'n push-ups en buikspieren gedaan en toen gedouched en lekker ontbijt gehad met z'n allen in de keuken beneden. (we hadden 3 verdiepingen.)
Als eerste gingen we naar de Chicago Youth Center. Dat is een veilige plaats waar kinderen kunnen komen om hun huiswerk te doen, te spelen en te leren over van alles. Het is een veilige plaats in een onveilige buurt. Er waren veel kinderen van verschillende etniciteit. Het was erg grappig, we gingen gewoon een beetje met de kinderen spelen.
Toen weer terug naar het huis en de 2e plaats waar we heengingen na lunch was een huis voor vrouwen die aan het herstellen zijn van een verslaving. We maakten tafels schoon en speelden met de kinderen van de vrouwen.
Na het avondeten gingen we naar het meest indrukwekkende van de dag, een schuilplaats voor zwervers zonder huis waar ze kunnen komen om te eten en slapen. Het is open vanaf half 9 's avonds tot 7 uur 's ochtends. Onze taak was gewoon om met de mannen daar te praten (er waren alleen mannen). Het was erg indrukwekkend. In het begin was ik erg bang om tegen de mannen te praten, misschien gingen ze wel met me flirten en misschien zijn ze wel erg raar en vies. Maar dat zijn alleen maar de stereotypes die wij hebben. Want het zijn gewoon mensen zoals wij, die door een ongelukje gewoon geen huis meer hebben. Ik heb geschaakt met 1 van de mannen en gepraat met 3 andere mannen. Het gesprek met een van de mannen vond ik heel indrukwekkend. Hij was in Chicago omdat hij daar net 2 jaar in de gevangenis had gezeten. Hij zat in de gevangenis omdat hij volgens hemzelf een slechte beslissing had gemaakt in z'n leven (volgens mij ging dat over drugs, tenminste, dat begreep ik uit z'n verhaal). En hij heeft lopen nadenken in de gevangenis. Nu heeft hij een baan en probeert hij wat te sparen om er weer helemaal bovenop de komen. Het was erg indrukwekkend!! En we zouden moeten stoppen met het slecht behandelen van zwervers. We zouden ze gewoon moeten helpen!
Aan het einde van de dag sloten we weer af met gebed en reflectie. Het was erg laat, het was 1 uur voordat we gingen slapen. Maar het was me het dagje wel :)
De volgende morgen hadden we een snel ontbijt en het was erg vroeg (we moesten rond kwart over 8 op de volgende plek zijn). We gingen naar de voedselbank deze ochtend. Ik zat bij de ruiltafel, waar mensen hun eten konden ruilen voor iets anders. Ik moest ze ook wat verse groente (tomaat, ui, kool) en aardappels geven. Alle mensen waren erg dankbaar met hun eten en dat zette me aan het denken over hoe vanzelfsprekend voor ons goed eten eigenlijk is. Het was wel een erg drukke taak, want er waren veel mensen tegelijk en ik moest ook zorgen dat de mensen niet in het gangpad gingen staan. Er waren veel Chinese mensen, wat het nog meer een uitdaging maken, want de meesten spraken niet zo goed Engels.
's Middags gingen we naar een huis waar mensen wonen die assistentie nodig hebben. (als ze bv in een rolstoel zitten of een geestelijke handicap hebben). Dat was erg leuk en grappig, en ik heb m'n lachmoment van de dag wel weer gehad. Eerst speelde ik 4 op een rij met Norman, die artritis heeft en in een rolstoel zit, en ook nog eens haar man is verloren. Daarna speelde ik domino en Apples to Apples met Shaun en Karl, wat echt HILARISCH was! Shaun deed aldoor Elmo van Sesamstraat na en Karl ging aldoor zingen (waaronder ook Elvis, omdat wij van Memphis waren). Heb echt erg gelachen.
's Avonds gingen we Chicago in samen met Josh, die ook in het Darst huis woont. We hebben de 'Bean' gezien, een reflecterend kunstwerk die de stad en jezelf reflecteert, in de vorm van een boon (daarom noemen ze het 'the Bean). We liepen over Michigan Avenue, en ik wil daar echt terug naartoe want je kunt hier geweldig winkelen!! En ik was echt impressed bij de hoge gebouwen! De wolkenkrabbers waren echt mooi en heel hoog, en omdat ik dat natuurlijk nog nooit gezien had was ik daar al helemaal van onder de indruk in het begin wanneer ik ze voor het eerst zag toen we in Chicago aankwamen. We hebben ook Chicago-stijl gevulde pizza gegeten, wat erg lekker was!
We waren vroeg thuis, dus we konden eindelijk weer even wat meer slapen.
De volgende dag was weer erg interessant. We gingen naar een opvang voor volwassenen met een ontwikkeling of intellectuele handicap. We zagen het huis en praatten wat met de mensen terwijl ze aan het werk waren. Dat was ook best wel grappig af en toe :)
's Middags na de lunch gingen we weer naar een plaats waar mensen wonen die assistentie nodig hebben. Het was voor oudere mensen, dus een huis met allemaal senioren. We speelden bingo met ze, en het was erg leuk. Ik speelde samen met een vrouw die compleet blind was, dus ik moet in principe voor haar spelen. We wonnen wel 8 keer! Dus het was erg leuk hoe blij ze was met de keren dat ze won. Bingo was een van de favoriete dingen dat ze graag deed. Voor de rest zei ze dat het niet zo goed met haar ging omdat ze niet kan zien. Dus toen realiseerde ik me eigenlijk hoe belangrijk het voor ons is dat we kunnen zien... We zouden meer moeten waarderen met wat we hebben/kunnen.
We eindigden de dag met Chinatown, Chinees eten, opruimen/schoonmaken en reflectie. Om 10 uur 's avonds gingen we weer terug met de bus, dus had niet echt door dat het 10 uur rijden was, want ik sliep op zich wel goed (ongeveer de helft van de tijd). Het was een AWESOME! ervaring!! Had het niet willen missen, het was erg leerzaam, dankbaar en leuk!!

Voor de rest gaat alles gewoon z'n gangetje, school gaat weer supergoed, het is veel werk, maar sta voor alles weer een A en heb nog steeds een gezellig sociaal leven met m'n vrienden :D (al he ik hier wel minder tijd voor dan vorig semester!)
Nou hopelijk zijn jullie nu weer een beetje op de hoogte!
Tot snel :)

Love,
Vivian